Bu hafta benim için çok yorucu ve yoğun geçti. Ama güzeldi de...
Her duyguyu iç içe yaşadığım bir haftayı geride bıraktım. Tiyatro gösterimiz vardı. Beş günde üç kere oynadık. Her bir oyunumuz bir sonrakinden daha iyi oldu.
Ben o kadar heyecanlıydım ki tir tir titriyordum bir ara. Ama ilk skeç bittiği anda heyecanım da geçmeye başlıyordu yavaş yavaş.
Dönem başından beri çalıştığımız oyunlarımızı sergilemiş olmak ve gerçekten verdiğimiz emeklerin karşılığını almış olmamız çok gurur verici.Hele ki selamlama esnasında ve sonrasında gelen o alkışlar gerçekten fazlasıyla özgüven,moral ve cesaret verdi herkese.
Ayrıca seyircilerimizin beğenmeleri ve oyun esnasında gülmeleri de bizi cesaretlendiriyordu ve gerçekten güzel bir iş çıkardığımıza bizi inandırıyordu.
En çok da sahne aralarındaki telaş ve hazırlıklarımız,kostümlerimizi baştan aşağı değiştirip yeni oyuna hazır hale gelmek yordu. Ses çıkartmadan hazırlıklarımızı tamamlamaya çalışmak gericiydi.
Ayrıca herkesin bizi izliyor oluşu yani tüm dikkatlerin bizim üzerimizde oluşu bizi daha da geriyor ve hata yapmaktan korkar hale geliyorduk.
Seyirciyle göz teması kurmaya,mimiklerimizi göstermeye çalışmaya ve sesimizi duyurup her dediğimizin anlaşılması için çabalayışlarımızı düşündükçe hala yorgun hissediyorum.
Fakat asıl gösteri yarın. Halka açık olacak ve burada yaşayan herkes gelebilecek.Yüzlerce kişinin gözü sadece bizim üzerimizde olacak.Ama her şeye rağmen stresimizi kontrol edebilmemiz ve oyuna olan hakimiyetimizi nasıl sağlamaya çalıştığımızı hissettirmemiz gerekiyor.
UMARIM HER ŞEY YOLUNDA GİDER.
Yorumlar
Yorum Gönder