BİR BAYRAM GÜNÜ

       Günlerden Perşembe,Ramazan Bayramı'nın ilk günü ve ben kıyafetlerimi giyip,kombinimi yapıp takılarımı takıp annemlerin hazırlanmasını ve akraba ziyaretlerimize başlamayı bekliyorum.

Annem,babam,kardeşim ve ben yola koyulduk.25-30 dakikalık yolculuğun ardından köyümüze varacaktık.Annem 47,babam 48,kardeşim 13 ve ben 25 yaşımızdayız.Hem anne hem baba tarafımdan sağ olan akraba sayımız 10 u geçmez ama buna rağmen bir tarafımız buruk,bir tarafımız heyecanlı bir şekilde ziyarette bulunacaktık elbette.

      3 yıl öncesine kadar önce anneannemlere,sonra babaannemlere uğrar,kahvaltı eder öyle dağılırdık diğer ziyaretler için farklı yerlere... Fakat şimdi o toplu buluşmalardan eser yok,eski sıcaklık,hoş sohbet ortamı yok ama biz yine de mutluyuz.Daha doğrusu hüzün ve burukluğumuzu içimize gömmüş bir şekilde hayatımıza normal şekilde devam ediyormuşuz gibi görünmeye çalışıyoruz.

Özellikle anneanneme çok düşkün olan ben,onun yokluğunu hala idrak edememiş bir şekilde,gözüm sürekli onu arayarak yaşıyorum.Çocukluk zamanlarımda yaşadığımız tüm güzel anlar sık sık zihnimde canlanıyor.Gece rüyalarımda onun sesini işitiyor,yanımda nefesini hissediyorum.Keşke yanımda,burada olsa diye düşünmeden edemiyorum.Onunla kahkahalar attığımız,yeri geldiğinde dertleşip ağlaştığımız günler geliyor aklıma.Bu bayram günü son uğrak yeri olarak anneannemin evine gitmek istedim.Eşyalarına,kıyafetlerine sinen o mis koku geldi burnuma.Hiç ayrılmak istemedim oradan...

Aniden gözümden yaşlar akmaya başladı,tutamadım kendimi.Uzun süre sonra ilk kez bu kadar hasretini çektiğimi farkettim.Anladım ki ona olan özlemim artarak devam edecek ve sadece bayramlarım değil,her zaman olduğu gibi her anım buruk geçmeye de devam edecek.

Sonra annemler geldi bir süre de onlarla ağladık.Sonrasında kendimizi topladık,sakinleştik ve tekrar kendi evimize doğru yola çıktık.

Çevremde beni sevmeyen insan yoktur.Herkes iyi niyetli,yufka yürekli biri olduğumu söyler bana.Ben ise cevap olarak '' Annem ve anneannem sağ olsun'' derim.Çünkü anneannem annemi ,annem de beni bu şekilde yetiştirdi. Yardıma ihtiyacı olan herkesin yardımına koşar,kendi dertlerimizi bir kenara bırakıp başkalarının dertlerine koşan bir yapımız vardır.Evimize vardık ve odama koştum.Anneannemden bana kalan her bir anı ve ayrıntıyı,kokusunun sindiği her şeyi gözden geçirdim.Hüznüm artıyor ama ben sakin kalmaya çalışıyorum her ne kadar beceremesem de.Annemlerin yanına gittim ve kocaman sarıldık.Aile olmanın,sevginin,şefkatin değerini bir kez daha anlamış olduk