ALIŞKANLIKLARIMIZI YÖNETEBİLMEK
Alışkanlıklarımız bence bizi biz yapan temel unsurlardır.Bazı alışkanlıklarımız içgüdülerimizden kaynaklı olabilir.Kimisi ise doğuştan gelen ya da sonradan kazandığımız iyi ve kötü huylarımızdır.
Küçük yaşlarımızda öz denetimimiz çok da elimizde olamadığı için ailemize,bizi büyütecek olanlara bağlı yaşarız.Yani ilk ve asıl eğitimimiz bizi besleyip büyütecek olanlara bağlıdır diyebiliriz.
Bir çocuk misafirliğe gidildiğinde yaşı küçük olduğu için neyin doğru,neyin yanlış olduğunu,neyi yapıp neyi yapmaması gerektiğini bilemeyeceğinden hatalı davranışlar sergileyebilmektedir.Bu durumda ailenin müdahale edip çocuğuna doğru alışkanlıkları aşılaması gerekir.Çocuğun yaptığı hataları farkedip görmezden gelmek,umursamamak,gülüp geçmek çocuğa daha çok zarar verir ve bu da çocuk için bir alışkanlık haline geleceği için gelecek yaşlarında ve hayatının büyük bir bölümünde önünde engel oluşturacaktır.
Mesela okul çağına gelmiş bir çocuk bir arkadaşıyla kavga ettiğinde,işin içine şiddet,fiziksel temas girdiğinde aile çocuğun bu davranışını düzeltmeye çalışmak yerine takdir edip bir yiğitlik,savunma stratejisi olarak görürse,hatta bu duruma sevinirse çocuk da davranışının yanlış olduğunun bilincine varamadığında,gerektiğinde özür dilemesini bilemediğinde asla davranışlarını değiştiremez ve doğru yolu bulamaz.
Bu tür durumlar çocuğun ilk doğduğu andan itibaren şekillenmeye başlar ve bir alışkanlığa dönüşmeye başlar,ileriki yaşlarda hiçbir şekilde müdahale edilemez hal alır. Nasıl olsa yaşı daha küçük,daha anlamaz,birşey olmaz diye düşünüp çocuğun geleceğini yakmamak gerekir.Bu çok tehlikeli bir boyut alır ve asla tahmin edemeyeceğimiz sonuçlar doğurur.
Elbette ki her çocuğun belli bir karakteri,farklı farklı huyları vardır ama bu huyları iyiye çevirmek için yönlendirme gerekir.
Mesela bir çocuk hırsızlık yapmaya kalkıştığında okulunda ya da sınıfında bir arkadaşının eşyasını izinsiz bir şekilde almaya çalıştığında,bu durum asla hafife alınıp boş verilmemelidir.Ne olabilir en fazla diye düşünmek yerine çocuğun bunu yapma nedenini öğrenmeye çalışıp psikolojik olarak da destek çıkmamız gerekir ve bunun sonucunda çocuğun alışkanlık haline getirebilme riski taşıyan durumların önüne geçilebilmiş olunabilir.
- Alışkanlık, anahtarı kaybolmuş bir kelepçedir. - Amos Parrish
- "Alışkanlık… Neler yaptırmaz insana!" – Dostoyevski
- "Alışkanlıklar ilk önce örümcek ağı gibidir, sonra elektrik kablolarına döner." – İspanyol atasözü
- "Önce biz alışkanlıklarımızı oluştururuz, sonra da alışkanlıklarımız bizi oluşturur." – John Dryden
Yorumlar
Yorum Gönder